Energie-efficiëntie op het keerpunt?

Energie-efficiëntie op het keerpunt?

We lijken ons in het midden van een Assepoester-verhaal te bevinden. Energie-efficiëntie is altijd het stiefkindje van het energiebeleid geweest. Het werd vaak afgedaan als niet "serieus" omdat men afhankelijk was van de actie van miljoenen consumenten, men te kampen had met gebrekkige gegevens voor beleids- en programmafeedback en men te kampen had met doelstellingen maar geen zekerheid over de resultaten.

De energie-efficiëntiegemeenschap heeft jarenlang, nee decennialang, gediscussieerd over de resultaten en de bredere redenen waarom onze economieën energie-efficiëntie nodig hebben. Ongetwijfeld is er veel vooruitgang geboekt, maar er is altijd die blijvende twijfel geweest.

Vorig jaar, echter,

• hadden we een belangrijke wereldwijde klimaatveranderingsovereenkomst in Parijs en keek iedereen naar elke bestrijdingsoptie. Het is dan ook niet verrassend dat energie-efficiëntie meer aandacht kreeg.
• Eerder al kwamen de regeringsleiders van de G20 bijeen en bekrachtigden zij de vooruitgang die was geboekt met het actieplan voor energie-efficiëntie, dat pas het jaar daarvoor was goedgekeurd.
• In Brussel werd de Energie-Unie aangekondigd en de commissarissen kwamen met de uitdrukking "energie-efficiëntie voorop".
• In december riep de nieuwe uitvoerend directeur van het Internationaal Energieagentschap zijn agentschap op om "... de centrale bank van energie-efficiëntie te worden... waar we het energie-efficiëntiebeleid kunnen omvormen en aan de andere landen kunnen doorgeven".

Onlangs hebben we gezien dat de Commissie ambitieuzere energie-efficiëntiescenario's heeft overwogen om te zien of een ambitieuzere doelstelling mogelijk is. De Commissie bereidt, na een openbare raadpleging, een nieuw energie-efficiëntiepakket voor waarin aanbevolen wijzigingen van haar vlaggenschiprichtlijnen inzake energie-efficiëntie zullen worden voorgesteld. En er is een grotere inspanning, zowel binnen Europa als wereldwijd (deels via de G20 en het financiële initiatief van het UNEP), om de problemen van adequate financiering serieus aan te pakken. Vergeet niet dat EEIP vorig jaar tijdens de EU-week van de duurzame energie een evenement heeft gefaciliteerd om deze financieringsproblemen aan te pakken.

En het is niet alleen in Europa. We zien dat de regering Obama zelfs het Hooggerechtshof links laat liggen om het momentum voor meer energie-efficiëntie op te bouwen. Dit jaar wordt de G20 voorgezeten door China en alles wijst erop dat China energie-efficiëntie de prioriteit geeft die het verdient. Als al deze toezeggingen en "goede woorden" bij elkaar worden opgeteld, vormen ze een krachtig statement. Zij beginnen enkele langetermijnsignalen te geven die zouden moeten helpen.

Wat hebben we nu nodig om ervoor te zorgen dat energie-efficiëntie echt het omslagpunt bereikt?

Er zijn vier acties die de bal aan het rollen zouden brengen voor de industriële sector.

1. Ten eerste hebben we voor zowel energie-intensieve als minder energie-intensieve bedrijven betere benchmarking nodig om te weten hoe bedrijven zich werkelijk verbeteren. Dit betekent dat meer aandacht moet worden besteed aan het verzamelen van goede, degelijke gegevens, op een basis die vergelijkbaar is met die voor de energievoorzieningssectoren.
2. Ten tweede hebben we meer - en niet altijd financiële - steun nodig om het bewustzijn van de mogelijkheden op het gebied van energie-efficiëntie te verbeteren. Dit omvat meer hulp om ervoor te zorgen dat alle bedrijven goede energiebeheersystemen invoeren.
3. Ten derde hebben we behoefte aan een nieuwe generatie van technische vaardigheden en kennis op universitair niveau, waarbij de nadruk ligt op het verbeteren van de energieprestaties.
4. Ten vierde moeten de regeringen zorgen voor beleidssignalen op lange termijn om de industrie het vertrouwen te geven om te investeren in de infrastructuur van de toekomst.

Zodra we een dergelijke verbintenis zien, zullen we zeker weten dat we het omslagpunt hebben bereikt.