Het waterstof-ei kraken! Hoe kunnen consumenten begrijpen waar hun waterstof vandaan komt?

Het waterstof-ei kraken! Hoe kunnen consumenten begrijpen waar hun waterstof vandaan komt?

In een wereldwijd onderling verbonden systeem zal het ongelooflijk belangrijk worden te begrijpen waar waterstof vandaan komt. De verleiding voor sommigen om waterstof uit steenkool te maken en de kooldioxide in de atmosfeer te lozen, kan te groot zijn. Zolang waterstofprojecten klein blijven en rechtstreeks met elkaar verbonden zijn, zal dit niet zo'n probleem zijn, maar naarmate de internationale handel(1) zich ontwikkelt, neemt het risico toe.

Sommigen hebben al voorgesteld blockchain te gebruiken om de herkomst van waterstof te verifiëren en er zijn al systemen in productie(2). Hoe zo'n systeem wordt beheerd is ongelooflijk belangrijk - te belastend en de kostenlast van het traceren zal de snelheid waarmee de technologie wordt ingevoerd verminderen, te los en het vertrouwen van het publiek in waterstof zal snel worden geschokt. Het vertrouwen van het publiek in de wereld is ongelooflijk belangrijk, zoals is gebleken bij de uitvoering van andere duurzaamheidsprogramma's - afvalrecycling in het VK is een goed voorbeeld van waar de realiteit het vertrouwen kan ondermijnen (3), aangezien kunststoffen die met toewijding door het publiek zijn gesorteerd op de stortplaats terecht zijn gekomen, samen met ongesorteerd afval.

Het is onvermijdelijk dat een certificeringsregeling moet worden ontwikkeld, anders zal het niet lang duren voordat waterstof evenveel schandaal oplevert als de koolstof die het bespaart.

De volgende elementen zouden de sleutelelementen van een etiketteringssysteem voor waterstofcarbonaat zijn:

Validatie van de bron

Eindverbruikers moeten zekerheid hebben over de bron. Hoewel dit in de praktijk eenvoudig lijkt, kan het ongelooflijk ingewikkeld worden. In het Midden-Oosten zou waterstof uit zonne-energie snel kunnen worden gemengd met waterstof uit methaan (hopelijk met koolstofafvang). Deze lading gaat dan van eigenaar naar eigenaar tot het punt van levering. De lading kan een gemiddelde koolstofintensiteit hebben, maar de persoon die 100% groene waterstof koopt, zal willen weten dat het groene waterstof is die hij krijgt. Bronvalidatie wordt ongelooflijk belangrijk, vooral gezien de economische voordelen van het gebruik van methaan en het rechtstreeks in de atmosfeer blazen van de kooldioxide.

Vervoer en opslag

Inzicht in de koolstofintensiteit houdt niet op bij de productie. De manier waarop waterstof naar zijn bestemming wordt getransporteerd kan een aanzienlijke invloed hebben op de intensiteit ervan. Wanneer energie wordt gebruikt om de waterstof samen te persen of vloeibaar te maken, moet de koolstofintensiteit van die energie in aanmerking worden genomen. Als waterstof tijdens het vervoer in de atmosfeer terechtkomt, moet het broeikaseffect van die waterstof in de berekening van de koolstofintensiteit worden meegenomen.

Dit maakt de beoordeling van de koolstofintensiteit ongelooflijk ingewikkeld, aangezien niet alleen een productiecertificaat vereist is, maar ook een verzendingscertificaat.

Erkenning van koolstofintensiteit in de prijsstelling

Het systeem kan niet alleen op goodwill vertrouwen. Op de een of andere manier moet de koolstofintensiteit van de waterstof in de prijs tot uiting komen. Hoewel sommigen graag meer betalen, is er een drempel waar de extra kosten gewoon te veel zijn. Als het verschil in kosten tussen groene en vuile waterstof niet groot genoeg is, bestaat het gevaar dat vuile waterstof gewoon het vuile gas vervangt.

Openheid en communicatie

Er moet worden erkend dat waterstof niet perfect groen is. Waterstof dat onderweg verloren gaat draagt bij tot de opwarming van de aarde en koolstof, afvang en opslag zijn niet perfect. Consumenten moeten als intelligente kopers worden behandeld en de informatie krijgen die zij nodig hebben om het te begrijpen.

Een nuttige analogie is de communicatie rond eieren. Consumenten zijn nu veel beter op de hoogte van de omstandigheden waaronder de vogels de eieren produceren die wij eten. In het Verenigd Koninkrijk worden elk jaar misschien 11 miljard eieren gegeten, maar met een sterk communicatiesysteem is het voor de consument mogelijk te begrijpen wat hij koopt (4). Dit is bereikt door een sterke, eenvoudige berichtgeving.

Waar dit zowel bij eieren als bij waterstof moeilijker wordt, zijn derden. Hoewel dit bij ons thuis betrekkelijk gemakkelijk te realiseren is, is het minder gemakkelijk te controleren bij bedrijven die wij bezoeken. Wanneer consumenten in een café een broodje gebakken ei eten, hanteren zij dan dezelfde normen als voor een doos eieren die zij zelf in een winkel zouden kopen? Evenzo is het, wanneer je naar een supermarkt gaat of met het vliegtuig vliegt, gewoon niet realistisch om van de consument te verwachten dat hij inzicht heeft in en invloed heeft op de energievoorziening van alle bedrijven waarvan hij gebruik maakt.

Hoewel sommige stappen kunnen worden ondernomen om de consument voor te lichten over zijn keuze, zal in sommige sectoren waarschijnlijk regelgeving nodig zijn.

1.https://www.chemengonline.com/acciona-launches-worlds-first-blockchain-p...

2.https://www.chemengonline.com/acciona-launches-worlds-first-blockchain-p...

3.https://www.theguardian.com/environment/2019/aug/17/plastic-recycling-my...

4.https://www.egginfo.co.uk/egg-facts-and-figures/industry-information/data