Houston, we hebben een probleem...

12 november 2018 door Rod Janssen

Samenvatting

Het recente speciale IPCC-rapport zou de spelbreker moeten zijn, zegt Rod Janssen. De energie-efficiëntiegemeenschap moet nog veel doen om het grote publiek ervan te overtuigen waarom energie-efficiëntie eerst veel en veel serieuzer moet worden genomen. Dit is het perfecte moment om ons in te zetten voor een aanzienlijke verbetering van de energie-efficiëntie in onze economieën, zegt hij. Janssen: "Het zijn niet alleen regeringen waar we tegenop moeten kijken. Dit is een uitdaging die ieder van ons moet aangaan. Het zal niet snel gebeuren, maar hopelijk kunnen we het werkwoord veranderen van hebben in hadden. Niemand zei

dat de koolstofarme energietransitie gemakkelijk zou zijn, maar de energietransitie zal gemakkelijk zijn. Klik hier voor meer informatie, schrijf me, email janssen at rod.janssen@ee-ip.org. Energie-efficiëntie is niet te doen. De lidstaten van de energie-efficiëntieCommunity: Wees die 'brug over troebel water'.

Open volledig artikel

Houston, we hebben een probleem...

Deze foto van de Missie Operaties Controle Kamer in het Missie Controle Centrum in het Manned Spacecraft Center (nu Johnson Space Center), Houston, werd genomen op 13 april 1970, tijdens de vierde televisie-uitzending van de Apollo 13 missie. Eugene F. Kranz (voorgrond, rug naar de camera)

Toen ik het recente speciale IPCC-rapport las, kreeg ik dat zinkende gevoel dat mensen hadden toen Apollo 13 in 1970 tijdens zijn maanmissie in ernstige problemen kwam. Eigenlijk stond in het echte citaat van commandant James Lovell het werkwoord in de verleden tijd. Voor ons, in onze huidige klimaatsituatie, staat het werkwoord beslist in het heden. Het is dringend en we moeten dringend actie ondernemen.

Tijdens en onmiddellijk na de oliecrisissen van de jaren zeventig werd energie-efficiëntie gezien als een langetermijnoplossing. Je kunt energie-efficiëntie niet "doen" met een knip van de vingers. Het vergt zorgvuldige planning en alomvattende uitvoering. We hebben meer dan 40 jaar ervaring met experimenten, proefprojecten, onderzoek en andere programma's. We weten wat we moeten doen. We weten wat we moeten doen. We hebben veel ervaring. Ja, we ontwikkelen nieuwe technologieën en technieken. En we bedenken nieuwe manieren om te financieren en te motiveren. Wat we niet willen is een niet-duurzame vermindering van de energievraag die slechts een reactie is op een crisis. Op dit moment is er geen sprake van een klimaatcrisis, ook al zijn er zorgwekkende tijden. Dit is echter wel het perfecte moment om ons in te zetten voor een aanzienlijke verbetering van de energie-efficiëntie in al onze economieën.

Wat we vandaag echt missen, is dat echte gevoel van urgentie, die inzet voor ambitieuze verbeteringen van de energie-efficiëntie die leiden tot aanzienlijke energiebesparingen en koolstofreducties. Misschien geloven de mensen echt niet dat een verbeterde energie-efficiëntie zoveel effect kan hebben. Het is begrijpelijk dat verbeterde energie-efficiëntie slechts een deel van de oplossing is. Het is niet het wondermiddel dat al onze problemen kan oplossen. Er bestaat geen wondermiddel. Punt uit.

We weten dat we ons midden in de koolstofarme energietransitie bevinden. We weten dat we in alle sectoren koolstofarm moeten worden. We weten dat onze band met fossiele brandstoffen moet worden verbroken. We weten ook, meer dan ooit, dat we het kunnen. Een decennium geleden hadden we nooit gedacht dat we de energieprestaties van onze gebouwen met een factor vier konden verbeteren. Nu, met nieuwe technieken en technologieën, weten we dat we dat kunnen. Er zijn soortgelijke mogelijkheden in alle eindgebruiksectoren.

Op de recentemondiale IEA-conferentieover energie-efficiëntie waren er enkele zeer goede presentaties van lopende initiatieven. Niet alleen vond ik dat er geen gevoel van urgentie was dat we onze lessen moesten nemen en onze acties aanzienlijk moesten opschalen. Belangrijker was dat er bewijzen waren waaruit bleek dat de verbetering van de energie-efficiëntie in vele delen van de wereld in feite tot stilstand is gekomen. En dit kwam ook over Europa naar voren, dus we hoeven niet op te scheppen over hoe goed we zijn.
Op de 5e Europese Conferentie over gedrag en energie-efficiëntie, die in september in Zürich werd gehouden, werd aangetoond dat er goed onderzoek wordt verricht, maar dat er even weinig haast is gemaakt. De meeste van de gepresenteerde onderzoeken leidden tot kleine gedragsveranderingen en gingen niet duidelijk in op de vraag hoe dit op nationale of regionale schaal kon worden bereikt. En nogmaals, het was niet alleen mijn gevoel.

Maar het is het recente speciale IPCC-rapport dat de spelbreker zou moeten zijn. Hopelijk zullen de Europese Unie en al haar instellingen de gelegenheid te baat nemen en het leiderschap tonen dat we nodig hebben. Er zijn andere landen die zich (hopelijk slechts tijdelijk) hebben teruggetrokken. De Europese Unie moet de uitdaging aangaan en een nieuw beleid uitstippelen dat anderen ervan zal overtuigen ook zo te handelen.

We hebben dus allemaal een rol te spelen. Het zijn niet alleen de regeringen waarnaar we moeten opkijken. Dit is een uitdaging die ieder van ons moet aangaan.

Het zal niet snel zijn, maar hopelijk zullen we het werkwoord kunnen veranderen van hebben in hadden. Niemand heeft gezegd dat de overgang naar een koolstofarme energie gemakkelijk zou zijn. De energie-efficiëntiegemeenschap heeft nog veel werk voor de boeg om het grote publiek ervan te overtuigen waarom "energie-efficiëntie eerst" veel en veel serieuzer moet worden genomen.

Houston, de tijd is nu gekomen om dit probleem op te lossen. . .

_______