Uitputtende domheid

07 november 2018 door Dr. Steven Fawkes

Samenvatting

Dr. Steven Fawkes zegt dat het potentieel bij gebruik van bewezen technologie, de huidige economie en standaarddenken over energie-efficiëntie altijd ongeveer 30% is. Hij zegt dat het stellen van een energieneutraal doel misschien niet tot nul leidt, maar wel de denkwijze van het ontwerpteam en anderen verruimt. Deze week nam hij deel aan de eerste vergadering van de adviesraad van het door Horizon 2020 gefinancierde project, M-Benefits. We moeten onze verkoopinspanningen voor energiezuinige oplossingen richten op die voordelen en energie (en de daaruit voortvloeiende besparingen op energiekosten) bijna als een bonus beschouwen. We kunnen aanzienlijke economische en ecologische winst boeken, of we kunnen de manier waarop we erover denken veranderen

Als we streven naar nul, aandringen op een integrerend ontwerp en niet-energetische voordelen naar waarde schatten, zullen we veel meer bereiken, veel meer dan de heersende opvattingen over wat mogelijk is. Door ons te concentreren op lage energie-efficiëntie kunnen we betere business cases bereiken, zegt hij. En we kunnen blijven denken over de energie-efficiëntie op de oude manier waar we naar streven.

Open volledig artikel

Uitputtende domheid

Voor het eerst hier gepubliceerd.

Ik was blij om te zien dat Amory Lovins teruggekeerd naar het onderwerp van de omvang van de energie-efficiëntie hulpbron in een recente paper inEnvironmental Research Letters. Amory noemt de olie-en gasvoorraden en reserve analogie die ik schreef opnieuw over in mei. De energie-efficiëntie hulpbron, net als andere hulpbronnen, is echt te vinden in de hoofden van mensen en de omvang van de energie-efficiëntie hulpbron, net als olie en gas, wordt bepaald door onze manieren van denken over hen.

Amory zegt in een van zijn briljante zinnen: "energie-efficiëntiebronnen zijn oneindig uitbreidbare assemblages van ideeën die niets anders uitputten dan domheid - een zeer overvloedige, zij het niet uitbreidende hulpbron".

In mijn doctoraat van begin jaren tachtig, "The Potential for Energy Conserving Capital Equipment in UK Industry", onderzocht ik de levensvatbaarheid van Gerald Leach'slage-energiestrategie van 1979voor het VK en kwam tot de conclusie dat een dergelijke toekomst mogelijk was (in de industrie), ook al was daarvoor een verbetering van de energie-efficiëntie van ca. 30% nodig. Zoals ik al eerder heb geschreven, hebben wij die toekomst praktisch bereikt - een toekomst die destijds door de energie-industrie, de regering en de meeste analisten als onmogelijk werd beschouwd.

Mijn mening is dat het potentieel met gebruikmaking van bewezen technologie, de huidige economie en "standaarddenken" over energie-efficiëntie altijd ongeveer 30% is. Door op een andere manier over energie-efficiëntie na te denken en daarbij gebruik te maken van de integratieve ontwerptechnieken die reeds lang door Amory en anderen worden bepleit, maar nog steeds niet op grote schaal worden toegepast, kan het economisch potentieel tot veel hogere niveaus worden opgetrokken, misschien wel tot 60-70%.

Zoals zo vaak komen verschillende ideeën of gesprekken tegelijk samen. Ik lees momenteel "Zeronauts"van milieu-bedrijfsgoeroe John Elkington. Het belicht de kracht van het idee om te streven naar nul - nul energie, nul uitstoot, en nul milieu-impact en belicht leiders die hebben gewerkt om dit idee in werkelijkheid om te zetten. Helemaal nul is misschien niet mogelijk in een bepaalde situatie, maar het is een krachtig organiserend idee dat de deur opent naar wat mogelijk kan zijn. Als leiders en beleidsmakers geen doelstelling formuleren en bijvoorbeeld gewoon een gebouw accepteren dat volgens de bouwvoorschriften is gebouwd, blijft de potentiële efficiëntiereserve onbenut en onbenut. Het stellen van een energieneutraal doel resulteert misschien niet daadwerkelijk in nul, maar het verruimt zeker de manier waarop het ontwerpteam en anderen denken.

Op de recente conferentie van de AECB, die werd gehouden in een gemeenschapscentrum dat was gebouwd volgens de normen van Passiefhuizen, heb ik enkele Passiefhuizen bezocht en de Passiefhuistechnologie is een ander voorbeeld van hoe de geest de hulpbron definieert. Passiefhuis is een technologie, een combinatie van denk- en fysieke technologieën, die het mogelijk maakt een huis te bouwen dat veel minder energie verbruikt dan een huis dat volgens de bouwvoorschriften is gebouwd, en bovendien een beter comfort biedt. Als alle nieuwe woningen volgens de Passiefhuis-normen zouden worden gebouwd, zou dat een enorme energiebesparing opleveren in vergelijking met huizen die volgens de voorschriften worden gebouwd, maar de meeste ontwikkelaars overwegen het niet eens, ofwel omdat ze er niet van op de hoogte zijn, ofwel omdat ze denken dat het meer gaat kosten, ofwel omdat ze er geen vertrouwen in hebben. Er is leiderschap voor nodig, een stap buiten de norm, om een Passiefhuis-ontwerp te specificeren, evenals doorzettingsvermogen, vaak in weerwil van tegenstand.

Veel grote nieuwbouwprojecten worden nu gebouwd met stadsverwarming om aan de bouwvoorschriften te voldoen. Het zou veel kosteneffectiever zijn om het project gewoon volgens de Passiefhuis-normen te bouwen, zodat er geen stadsverwarming nodig is met alle leidingen, warmtewisselaars en regelsystemen van de centrale installatie, die allemaal doorlopend onderhoud nodig hebben. Maar nogmaals, tenzij leiders en besluitvormers de mogelijkheid en de voordelen ervan inzien, zal die potentiële energie-efficiëntiebron niet worden benut, waardoor onnodig energieverbruik en onnodige complexiteit voor vele jaren of zelfs decennia zullen blijven bestaan.

Om een ander verband te leggen: deze week heb ik deelgenomen aan de eerste vergadering van de adviesraad van het door Horizon 2020 gefinancierde project, M-Benefits. Dit belangrijke project ontwikkelt instrumenten om beleidsmakers te helpen bij de besluitvorming over energie-efficiëntieprojecten rekening te houden met meerdere niet-energetische voordelen. Zoals ik al eerder heb gezegd, zijn deze niet-energetische voordelen, zoals gezondheid, welzijn, productiviteit, betere leerresultaten, enz. veel strategischer en dus veel interessanter voor besluitvormers dan eenvoudige besparingen op energiekosten. We moeten onze verkoopinspanningen voor energiezuinige oplossingen richten op deze voordelen en energie (en de daaruit voortvloeiende besparingen op energiekosten) bijna beschouwen als een bonus. Dit zal leiden tot betere business cases, hogere goedkeuringspercentages voor projecten en hogere investeringen in energie-efficiënte oplossingen.

Dus voor elke situatie, industrie, handel, huishoudelijk of vervoer, kunnen we op de oude manier over energie-efficiëntie blijven denken - en zullen we aanzienlijke economische en milieuvoordelen bereiken, of we kunnen de manier veranderen waarop we erover denken, streven naar nul, aandringen op integratief ontwerp en niet-energetische voordelen naar waarde schatten en we zullen veel meer bereiken, veel meer dan de mainstream opvattingen over wat mogelijk is.

_____________