Waar energie-efficiëntie echt wordt gevonden, is in de hoofden van mannen en vrouwen

Waar energie-efficiëntie echt wordt gevonden, is in de hoofden van mannen en vrouwen

Voor het eerst hiergepubliceerd

Wij weten dat er een enorm potentieel is voor kosteneffectieve energie-efficiëntie in bijna alle, wel alle in feite, sectoren en situaties. Onderzoek na onderzoek in vele landen en regio's heeft dit herhaaldelijk aangetoond, evenals case study na case study. We weten dat de efficiëntiebron beschikbaar is, nu moeten we er nog reserves van maken en ze gebruiken - we moeten ze uit de gebouwen, uit de fabrieken, uit de energiesystemen en uit het vervoer halen. Om de analogie met olie- en gasbronnen te gebruiken, bevinden we ons in de positie van een klein exploratiebedrijf dat enorme oliereserves heeft gevonden, maar niet over de middelen of de knowhow beschikt om die te exploiteren.

Dus wat hebben we nodig om het gebruik van de efficiëntiebron, de goedkoopste, schoonste en snelst inzetbare energiebron die we hebben, echt op te voeren?

Welnu, hier zijn (zes) dingen die we in elk land, elke situatie of elke sector nodig hebben.

1. Allereerst moeten we zien dat de hulpbron er is. Wallace Everett Pratt, een pionier in de petroleumgeologie, zei: "waar olievelden echt gevonden worden, is in de hoofden van de mensen" en zo is het ook met efficiëntie. Het is er alleen als je erkent dat het er is. De omvang van de hulpbron, zoals bij olie en gas, kan ook worden beperkt door verbeeldingskracht of technische knowhow. De toepassing van een geïntegreerd ontwerp zal over het algemeen leiden tot een grotere, meer economische reserve dan het gebruik van conventionele incrementele engineering. Het opent grotere reserves op dezelfde manier als het bedenken en vervolgens toepassen van horizontaal boren de oliereserves deed toenemen.
2. Iemand, en bij voorkeur iemand met enige autoriteit en macht, moet geloven dat het a) levensvatbaar en b) economisch verantwoord is om de tijd en het geld te spenderen die nodig zijn om de reserves te identificeren en vervolgens te ontsluiten. Levensvatbaarheid is in de ogen van de toeschouwer en er is behoefte aan ondernemers (zowel in de particuliere als in de openbare sector) om het voortouw te nemen. Dergelijke mensen zijn vaak "onredelijk". Een voorbeeld is de renovatie van het Empire State Building waarbij gebruik werd gemaakt van geïntegreerd ontwerp en het energieverbruik met 38% werd verminderd. Zonder een krachtige, goed geïnformeerde opdrachtgever in de vorm van Tony Malkin zou dat project niet zijn verlopen zoals het is verlopen en zou er in het beste geval sprake zijn geweest van kleinere, financieel minder aantrekkelijke besparingen en in het slechtste geval helemaal geen efficiëntie.
3. Er moet een goede business case zijn. Traditioneel hebben de business cases voor energie-efficiëntie de vorm: investeer £x en bespaar £y op de energiekosten. De wereld is complexer dan dat en het is nooit echt zo aantrekkelijk geweest omdat gewoon geld besparen zelden strategisch is. Daarom zijn er zoveel verhalen van gefrustreerde energiemanagers of consultants met tientallen "twee jaar terugverdienprojecten" die door CFO's zijn afgewezen. De laatste jaren zijn we ons bewust geworden van de vele niet-energetische voordelen die efficiëntieverbeteringen kunnen opleveren, waaronder een hogere productiviteit, een betere gezondheid, betere leerresultaten en nog veel meer. Deze zijn vaak veel interessanter en strategischer voor besluitvormers en bij strategische investeringen is er veel minder aandacht voor de terugverdientijd. Voorstanders van energie-efficiëntie moeten leren betere business cases te maken waarin alle voordelen worden geïdentificeerd en naar waarde geschat. Het is niet gemakkelijk om deze te waarderen, maar het is evenmin gemakkelijk om het effect van reclame en PR-uitgaven te waarderen.
4. Er moet wat geld worden uitgegeven om de kans te ontwikkelen, om het van een idee tot een investeerbaar voorstel te brengen, en dat is risicogeld. Ontwikkeling vereist een zekere mate van engineering, die kan bestaan uit zeer eenvoudige aanpassingswerkzaamheden voor een eenvoudige maatregel op basis van één enkel product, zoals hoogrendementsmotoren, waarbij je bijna hetzelfde product voor hetzelfde kunt vervangen (hoewel dat natuurlijk niet de optimale oplossing kan zijn), tot complexe engineering om bestaande systemen of structuren te wijzigen en de interacties daartussen te berekenen. Net als bij de exploratie van olie en gas kunnen geavanceerde software-instrumenten hier nuttig zijn, maar we moeten erkennen dat er vaak nog een prestatiekloof bestaat tussen wat modellen zeggen en wat er werkelijk gebeurt. Wij hebben betere en gestandaardiseerde instrumenten nodig. Alle vormen van ontwikkeling kunnen complex en iteratief zijn, maar aan het eind van de dag is er geen zekerheid dat een echt project zal plaatsvinden als gevolg van ontwikkelingswerk. Het ontwikkelingsproces is een combinatie van engineering, financieel werk, juridisch werk en wat ik contextueel werk noem, waarbij wordt gekeken naar de wisselwerking tussen de voorgestelde ontwikkeling en andere factoren binnen en buiten de ontvangende organisatie. Het is in wezen een proces van risicobeperking, maar uiteindelijk zijn alle ontwikkelingswerkzaamheden, of het nu gaat om energie-efficiëntie, een nieuw gebouw, een nieuw product of een nieuwe raket, zeer risicovol, het soort risico dat moet worden genomen door aandelenkapitaal of financiering met eigen vermogen, waar mogelijk gesteund door subsidies. Financiering met eigen vermogen is iets heel anders dan financiering met vreemd vermogen, die gewoonlijk voor de uitvoering van projecten wordt gebruikt. Een van de problemen op de markt is de verwarring tussen ontwikkeling en contractering, met name rond Energy Service Companies (ESCO's) en Energie Prestatie Contracten (EPC's). ESCO's zijn doorgaans aannemers en geen ontwikkelaars, zij reageren op offerteaanvragen van klanten en gaan niet zelf risicodragend pijpleidingen ontwikkelen. De zogenaamde super-ESCo's, zoals de Etihad Super ESCo, doen dit soort meervoudige projectontwikkeling die essentieel is voor de schaalvergroting van de markt.
5. Er is behoefte aan financiering voor de uitvoering van projecten. Deze kan zowel van binnen als van buiten de gastorganisatie komen. Er wordt veel nadruk gelegd op externe financiering, maar in werkelijkheid is de financiering voor ongeveer 90-95% van de energie-efficiëntieprojecten intern. Het heeft weinig zin een project te ontwikkelen als er geen financiering voor de uitvoering van het project beschikbaar is. Externe financiering zal meestal een vorm van schuld zijn.
6. Het vermogen om projecten veilig, op tijd en binnen de begroting in te kopen, te contracteren en te beheren. Hoewel er veel aandacht is voor energieprestatiecontracten, zijn deze slechts één manier om contracten voor energie-efficiëntieprojecten te sluiten en zijn zij het meest geschikt voor grote, hoogwaardige kapitaalprojecten waarbij de infrastructuur wordt verbeterd. De meeste projecten worden uitgevoerd via standaardcontracten die in de sector worden gebruikt voor allerlei mechanische, elektrische en bouwwerkzaamheden of via standaardaanbestedingsvoorwaarden.

Dat is het zo'n beetje. Andere zaken die moeten worden opgemerkt;

• We hebben ontwikkelaars nodig die de vraag kunnen bundelen, zoals Etihad Super ESCo, EESL, de Saudi Super ESCo en het Carbon & Energy Fund. De super ESCo's (of superontwikkelaars zoals ik ze liever noem) besteden het werk uit aan ESCo's.
• We hebben prestatiemeting en -verificatie nodig.
• We hebben behoefte aan standaardisering van de projectontwikkeling, zoals die wordt geboden door het Investor Confidence Project's Investor Ready Energy Efficiency™.
• Welke juridische of organisatorische vorm wordt gekozen voor de super ESCo / superontwikkelaar is totaal irrelevant - er is geen goed of fout hier - zolang de activiteiten maar worden verzorgd. We zien succesvolle voorbeelden uit de publieke en private sector.
• Ontwikkelaars lijken het best te presteren wanneer zij zich richten op een sector of segment van de markt. Een ontwikkelaar van ziekenhuisprojecten zal het waarschijnlijk niet goed doen in de residentiële sector of zelfs in de commerciële kantorensector - de normen, de klanten, de ervaring en de vaardigheden zijn te verschillend.
• Waar u de projecten financiert en hoe u ze financiert, d.w.z. welk mechanisme wordt gebruikt om de investering terug te verdienen, is irrelevant; verschillende situaties zullen verschillende oplossingen vereisen, zoals eenvoudige leningen, terugvordering van facturen of toeslagen op onroerendgoedbelasting.
• Het moeilijke deel van de financiering is het ontwikkelingsgedeelte.

Dat is alles voor vandaag. Er volgt nog meer - maar in de tussentijd "doe het gewoon".

_____________

Verwante artikelen

• Energiebeheer in de 21e eeuw. Door Dr Stven Fawkes
• 6 principes voor een marktontwerp dat de energietransitie mogelijk maakt. Door Marius Buchmann
• Verhogen van de investeringsstroom naar energie-efficiëntie in de industrie. Door Dr Steven Fawkes

Blijf op de hoogte! Beste ideeën voor energie-efficiëntie en energietransitie...