Hoe financieren we industriële energie-efficiëntie?

Hoe financieren we industriële energie-efficiëntie?

Na de eerste oliecrisis, om het risico van grote tekorten tot een minimum te beperken, eiste de Amerikaanse federale overheid dat de grote industrie eenvoudigweg haar energiegebruik zou meten om een beter inzicht te krijgen in de energiestromen binnen hun installaties en dat bleek op dat moment ongelooflijk succesvol te zijn.

Vandaag de dag hebben we te maken met een heel andere situatie, deels moeilijk te definiëren, deels zo gemakkelijk te definiëren. Het aanpakken van de klimaatverandering staat voorop in beleidskringen in Europa, maar het is niet altijd duidelijk hoe we de uitstoot van broeikasgassen met succes kunnen terugdringen. Voor de industrie heeft de EU zich gericht op het emissiehandelssysteem om resultaten te bereiken, maar het is niet zo succesvol geweest in het bereiken van energie-efficiëntie. Ja, we willen dat de uitstoot van broeikasgassen wordt verminderd, maar verbeteringen op het gebied van energie-efficiëntie brengen zoveel andere voordelen met zich mee dat we daar rekening mee moeten houden. Ik zal die in latere blogs bespreken.

De EU eist ook regelmatige verplichte energieaudits voor de grote industrie, maar alles wijst erop dat de investeringen in de aanbevelingen slecht zijn geweest. De EU wil ook energiebeheersystemen (bijvoorbeeld ISO 50001) bevorderen en er is succes geboekt, maar de resultaten vergen tijd.

We kunnen niet alle manieren bespreken om een betere energie-efficiëntie te bevorderen, maar het is bemoedigend om te zien dat beleidsmakers en belanghebbenden samenwerken met financiële instellingen om de financiering te ontsluiten. Deze week heeft de Energy Efficiency Financial Institutions Group (EEFIG) een vergadering van een nieuwe werkgroep voor industriële energie-efficiëntie. De EEFIG is opgericht door het gezamenlijke werk van de Europese Commissie en het financieringsinitiatief van het Milieuprogramma van de Verenigde Naties (UNEP FI) en kwam in 2015 met een baanbrekend rapport waarin enkele van de zorgen over de financiering worden toegelicht en aanbevelingen worden gedaan aan alle belangrijke belanghebbenden over de te volgen weg. Het traject loopt nu via deze werkgroep.

De belangrijkste doelstellingen van de werkgroep zijn:

• Het identificeren en beoordelen van de belangrijkste obstakels en drijfveren voor het verbeteren van de energie-efficiëntie in de industrie;
• de beste praktijken, hun belangrijkste kenmerken en mogelijke hinderpalen in kaart brengen en beoordelen of deze onder welke omstandigheden kunnen worden overgenomen;
• zowel algemene als specifieke aanbevelingen formuleren over welke instrumenten en beleidsinstrumenten waarschijnlijk het meest effectief zijn om de investeringen in energie-efficiëntie in de industrie te verhogen.

Wat zal er gebeuren?

Welnu, er zal een 360 graden-evaluatie van de problemen plaatsvinden vanuit alle invalshoeken. Het is van fundamenteel belang dat het probleem goed wordt gedefinieerd om te weten hoe het moet worden opgelost. Te lang is er sprake geweest van een top-downbenadering van het oplossen van problemen. Het plan hier is om het tegenovergestelde te doen, om de "industriegemeenschap" de situatie vanuit hun perspectief te laten uitleggen. Ja, en om de financiële "gemeenschap" hetzelfde te laten doen. Is er een probleem met het aanbod? Is er een probleem met de vraag? Is er een probleem met de prioriteit? Op de een of andere manier moeten we de zaken onder controle krijgen en effectief bereiken wat we willen doen.

In de afgelopen dagen heb ik rapporten van het Internationaal Energieagentschap bekeken die zijn geschreven na de eerste oliecrisis, tijdens de tweede oliecrisis en vervolgens in het midden van de jaren tachtig. Helaas hebben ze kwesties aan de orde gesteld die wij nu aan de orde stellen.

De klok tikt door. We moeten veel bewuster zijn dan na de oliecrises van de jaren zeventig. Zoals Fatih Birol, uitvoerend directeur van het IEA, zegt, hebben we zes maanden de tijd om de klimaatcrisis op te lossen. Die oliecrises van de jaren zeventig waren ongetwijfeld een schok, maar ze waren niet existentieel.

Het is spannend dat een groep deskundigen deze week bijeen wil komen om zich te verdiepen in alle aspecten van het beleid en de praktijken op het gebied van energie-efficiëntie in de industrie, zodat we de investeringen echt kunnen opvoeren. De tijd is nog nooit zo belangrijk geweest. Het is nu tijd om in het diepe te duiken en ervoor te zorgen dat we allemaal overleven.

Onze koolstofarme energietransitie vereist acties op vele fronten. Eerst moeten we begrijpen dat we de uitstoot van broeikasgassen effectief kunnen verminderen. De technologieën zijn er, de technieken zijn er. Bij het terugdringen van de uitstoot van broeikasgassen is keer op keer aangetoond dat het verminderen van het energieverbruik door middel van een verbeterde energie-efficiëntie een effectieve aanpak is. Het is heel beheersbaar om één bedrijf of een paar bedrijven zover te krijgen dat ze hun energieprestaties verbeteren. Maar het krijgen van een hele industriële subsector of het krijgen van een hele nationale industriële sector is een ontmoedigende taak.

Blijf op de hoogte. Volg mijn blog voor meer.